به گزارش آوای سیدجمال، تراشه‌های مغزی که در بدن انسان کاشته می‌شوند، در عموم موارد برای کاربردهای پزشکی و سلامتی استفاده می‌شوند. این تراشه‌ها معمولاً برای ردیابی بیماری‌ها، مانیتورینگ وضعیت سلامتی، ارتباط با دستگاه‌های پزشکی، یا بازیابی توان حرکتی یا بینایی استفاده می‌شوند.

شرکت‌های زیادی در سراسر دنیا بر روی ایمپلنت‌های مغزی کار می‌کنند و تعداد سرمایه‌گذاری‌ها و آزمایشات چنین تراشه‌هایی روی جانداران و به ویژه انسان‌ها افزایش یافته است. همان‌طور که شرکت تحت فرمان ایلان ماسک نیز که از پیشتازان فناوری ایمپلنت مغزی محسوب می‌شود، اخیراً تأییدیه‌ سازمان غذا و دارو را برای آزمایش ایمپلنت‌های مغزی خود روی انسان دریافت کرده است.

آن چیزی که در بحث چنین فناوری‌هایی عیان است، کاربرد سلامت محور آنهاست و تا اینجای کار مشکل و محدودیتی ندارند ولی برخی از کارشناسان این حوزه مدعی‌اند که این تراشه‌ها می‌توانند در برخی موارد به مغز دسترسی داشته باشند و آن را دستکاری کنند و اطلاعات جدیدی را درباره هویت و احساسات ما به‌وجود بیاورند.

البته در این مطلب به نتایج اخلاقی و سلامتی چنین ریزتراشه‌هایی توجه نداریم و هدف بحث حفاظت از داده‌ها و نگرانی‌های حفظ حریم خصوصی است، که آیا تراشه‌های مغزی به حریم خصوصی و افکار ما نفوذ می‌کنند؟ و آیا چنین ایمپلنت‌هایی افکار ما را متوجه و به جایی ارسال می‌کنند؟
 

اول سلامتی دوم راحتی

در حال حاضر، گرایشی به سمت فناوری و قرار دادن دستگاه‌ها در بدن ما نه تنها برای شرایط فوری پزشکی، بلکه برای راحتی نیز وجود دارد. می‌بینیم که شرکت‌ها و افراد بیشتر به ریزتراشه‌های نوآورانه علاقه‌مند می‌شوند. منظور همان تراشه‌هایی است که در دست قرار می‌گیرند و برای پرداخت‌ها، اتصال به کامپیوتر، باز کردن در و ... کاربرد دارند، اما مهم این است که درباره خطرات آن فکر کنید. به طور خاص، ما باید این سوال را بپرسیم که چه کسی صاحب اطلاعات است، چه کسی، چگونه و چه زمانی می‌تواند به آن دسترسی داشته باشد، و آیا تراشه‌ها قابل هک هستند؟

ضروری است که سازمان‌ها و سازندگان این فناوری، آسیب‌پذیری‌ها و مشکلات امنیتی را مورد بررسی قرار داده و اقدامات مستندی برای حفظ حریم خصوصی و اطلاعات شخصی افراد اتخاذ کنند و قبل از اجازه دادن به شرکت‌های تجاری برای فروش چنین ایمپلنت‌هایی به مردم، باید قوانینی تنظیم شود و بنابراین قطعاً یک سیستم نظارتی لازم است

هشدار سازمان ملل متحد

در حالت‌های معمول، تراشه‌های مغزی نمی‌توانند به افکار یا حریم خصوصی افراد نفوذ کنند. این تراشه‌ها تمرکز خود را بیشتر بر داده‌های پزشکی و اطلاعات مربوط به سلامتی قرار می‌دهند و برای دسترسی به اطلاعات موجود در تراشه‌ها، نیاز به دسترسی فیزیکی به تراشه و دستگاه مخصوص خواندن و نوشتن اطلاعات تراشه است. در این بین سازمان ملل متحد نیز هشدار داده که پیشرفت فناوری‌های عصبی می‌تواند خطرات بالقوه‌ای داشته باشد و استفاده از تراشه‌های مغزی ممکن است حریم خصوصی و ذهنی افراد را به خطر بیندازد.

یکی از مسائل اصلی در مورد چنین تراشه‌هایی عدم اطمینان از این است که در آینده چقدر پیشرفته‌تر خواهند شد و چه مقدار از اطلاعات خصوصی شخصی را جمع‌آوری خواهند کرد؟
 

نقض حریم خصوصی با تراشه‌های مغزی 

بسیاری از همان نگرانی‌هایی که در زمینه امنیت سایبری و حریم خصوصی در زمینه‌های دیگر مشاهده می‌کنیم، در مورد موضوع کاشت ریزتراشه نیز صدق می‌کند، البته با ریسک‌های بسیار بالاتر و شخصی. به طور مثال اگر مشکلی برای تلفن هوشمند یا لپ‌تاپ شما پیش بیاید، می‌توانید آن‌ها را در خانه بگذارید، ولی ریزتراشه‌ای که در پوست شما کاشته می‌شود به طور بالقوه می‌تواند به طور دائمی حرکات شما را ردیابی کند. برخی استدلال کرده‌اند که چون برچسب‌های ریزتراشه‌ها توسط ماهواره قابل ردیابی نیستند، حریم خصوصی افراد را نقض نمی‌کنند. در این مورد باید بدانید اگرچه ریزتراشه غیرفعال است و قادر به اتصال خود به اینترنت نیست، اما هنوز هم ممکن است دستگاه‌های خواننده محیط بتوانند اطلاعات ذخیره شده در تراشه را دانلود کرده و مکان آن را به اینترنت منتقل کنند و همچنین لازم است بدانید با اینترنت اشیا این اتفاق می‌تواند به سرعت رخ دهد که این نشان دهنده خطرات حریم خصوصی مانند نقض داده‌ها، نظارت غیرمجاز و سوء استفاده از داده‌ها است.

 این استدلال که ریزتراشه‌ها غیرفعال هستند، به این معنی که منبع تغذیه ندارند و تا زمانی که با یک خواننده تعامل نداشته باشند و بدون ارسال سیگنال نمی‌توانند ردیابی شوند، چیزی را توجیه نمی‌کند. اکثر ریزتراشه‌هایی که از ارتباطات نزدیک استفاده می‌کنند، می‌توانند داده‌ها را ذخیره کنند و این توانایی خطرات این دستگاه‌ها را برای هک کردن برجسته می‌کند و داشتن یک خواننده NFC در تلفن خود و قرار دادن آن در مقابل تراشه شخصی به شما امکان می‌دهد اطلاعات را از روی آن بخوانید و حتی ممکن است داده‌های روی تراشه را تغییر دهید.
 

قوانین حرف اول را می‌زند

مهم است که برای هر نوع فناوری جدید، از جمله تراشه‌های مغزی، نگرانی‌های امنیتی و حریم خصوصی لحاظ شود. این امر ممکن است شامل اطلاعاتی درباره وضعیت سلامتی و اطلاعات شخصی کاربران باشد. بنابراین، ضروری است که سازمان‌ها و سازندگان این فناوری، آسیب‌پذیری‌ها و مشکلات امنیتی را مورد بررسی قرار داده و اقدامات مستندی برای حفظ حریم خصوصی و اطلاعات شخصی افراد اتخاذ کنند و قبل از اجازه دادن به شرکت‌های تجاری برای فروش چنین ایمپلنت‌هایی به مردم، باید قوانینی تنظیم شود و بنابراین قطعاً یک سیستم نظارتی لازم است.