وقتی پارچه مشکی‌ها از بقچه‌ها بیرون می‌آیند و سراسر کوچه‌ پس کوچه‌های غبار گرفته را با مشکی‌های مقدس می‌پوشانند آن لحظه حس عجیب و غریبی است، سر در خانه‌ها شده یک پرچم مشکی عزا که قلب را به سمت خودش می‌کشاند! حس معلق شبیه به ماندن میان آسمان و زمین! حسی از جنس بلور شکسته‌ای که به خودش قول داده تکه شکسته‌ای را به خودش بند بزند!